عفونت گوش

عفونت گوش یکی از بیماری های  رایج می باشد . لوله استاش پس از گرفته شدن و متورم شدن شروع به ساختن مایع در گوش می کند و می توان گفت از دلایل این مسدود شدن مشکلات سینوسی ،آلرژی،استعمال سیگار،سرماخوردگی و ..می باشد . در ادامه مقاله دکتر ماریا مرادی علل , علائم و راه های درمان عفونت گوش را توضیح میدهند.

اگر در داخل گوش خود احساس درد و سوزش میکنید ، در حس شنوایی خود تغییراتی را متوجه شدید ، مثلا دچار کم شنوایی شده اید یا تشخیص صداها از هم بری شما دشوار شده است ،اگر از گوشتان چرک های با حالت مایع و یا جامد خارج میشود و یا احساس فشار زیاد در درون گوش خود کردید و گوش شما به آرامی متورم شد ، هر یک از این ها می تواند علامتی برای عفونت یک و یا هر دو گوش شما باشد.

عفونت گوش خارجی و گوش میانی

عفونت در گوش می تواند در قسمت خارجی و در قسمت میانی گوش ایجاد شود .

از دلایل بروز عفونت گوش خارجی می توان به باکتری ها ،ویروس ها،قارچ ها و ذرات آلوده در هوا اشاره کرد . این نوع عفونت بیشتر در افراد شناگر و افرادی که دارای شغل های خاصی هستند بیشتر دیده می شود .

گاهی ممکن است ابتلا به این عفونت بر غدد لنفاوی در طرفین گوش شما آسیب هایی را وارد کند و همراه با تب باشد پس باید برای درمان آن به زودی اقدام کرد.

در مواردی این عفونت سبب کاهش شنوایی در فرد می گردد.در این شرایط بعد از مراجعه به پزشک برای بیماران داروهای آنتی بیوتیک تجویز می گردد، در موارد حادتر با شست و شو پزشک ترشحات چرب را از مجرای گوش خارج می کند.

عفونت گوش میانی ممکن است آسیب های جبران ناپذیری را برجای بگذارد. از جمله این عوارض میتوان به پاره شدن پرده صماخ و گاهی از بین رفتن شنوایی در فرد اشاره کرد. اگر شیپور استاش در گوش میانی دچار آسیب شود ممکن است فرد دچار این نوع عفونت شود.این شیپور رابط بین حلق و گوش میانی می باشد.خارج شدن ترشحات سیاه و یا زرد ،تب و لرز از علائم آن است.احتمال بروز این عفونت معمولا در میان کودکان و نوزدان بالاتر است و عفونت از  شیپور استاش  به سمت گوش میانی زیاد و زیاد تر می شود.

علائم عفونت گوش چیست؟

علائم عفونت به نوع آن وابسته است، ولی به طور کلی، شامل موارد زیر می باشد:

• درد در گوش
• احساس ناشنوایی ملایم یا این حس که گویی صدا در گوش می پیچد.
• تخلیه ترشحات از گوش
• تب
• سردرد
• کاهش اشتها
• خارش گوش خارجی
• تاول در گوش خارجی یا در طول کانال گوش
• احساس صدا در گوش – صدایی شبیه به وزوز
• سرگیجه ( از دست دادن حالت تعادل )

علت عفونت گوش چیست؟

برخی از تعداد بیشمار علل عفونت عبارتند از:

• عفونت مجاری تنفسی فوقانی
• تغییرات ناگهانی در فشار هوا مثلاً در طول پروازهای هوایی
• لوله های ایستوکیک کوچک تر از حد میانگین، یا لوله های ایستوکیک مسدود شده
• شکاف کام
• سن پایین – نوزادان و کودکان در برابر عفونت های گوش بسیار مستعد هستند.
• شنا کردن در آب های آلوده
• خشک نکردن صحیح گوش بیرونی بعد از حمام یا شنا کردن
• حساسیت به خرج دادن بیش از حد در تمیز کردن گوش که باعث کشیده شدن بافت های ظریف گوش شود.

درمان عفونت گوش چگونه انجام می شود؟

پزشک بعد از پرسیدن سوالاتی درباره علائم و انجام آزمایشات فیزیکی، علت ابتلا به عفونت را بررسی می کند. او تشخیص می دهد که آیا عفونت در گوش میانی اتفاق افتاده یا گوش خارجی را درگیر کرده است.

معمولاً در صورت ابتلای گوش میانی به عفونت، آنتی بیوتیک مورد نیاز نمی باشد، چون سیستم ایمنی بدن می تواند خود، با عفونت مبارزه کند. البته، گاهی اوقات آنتی بیوتیک هایی از قبیل آموکسی سیلین، برای درمان موارد شدید، یا مواردی که بیش از 2 الی 3 روز طول کشیده است، تجویز می شود.

برای  موارد خفیف عفونت گوش ، پزشک دو مورد انتظار توام با مراقبت یا تجویز آنتی بیوتیک تاخیری را توصیه می کند.

در دوره انتظار توام با مراقبت، پزشک از شما می خواهد در عین اینکه شرایط و موقعیت را تحت نظر دارید، منتظر بمانید. در واقع در این دوره انتظار، به سیستم ایمنی بدن خود اجازه می دهید تا با عفونت مبارزه کند. اگر عفونت بعد از 2 الی 3 روز استراحت، نوشیدن مایعات و داروهای مسکن بهبود پیدا نکرد، پزشک، آنتی بیوتیک را تجویز می کند.

تجویز تاخیری فرایندی است که در آن، پزشک داروی آنتی بیوتیک را برای شما تجویز می کند ولی از شما می خواهد تا بعد از تکمیل دوره مصرف آنتی بیوتیک، چند روز صبر کنید تا ببینید که آیا علائم عفونت از بین رفته است یا خیر.

چه افرادی در برابر این عفونت ، آسیب پذیرترند؟

عفونت گوش میانی، یکی از رایج ترین بیماری ها در دوران کودکی است. این عفونت اغلب در کودکانی که بین 3 ماهگی تا 3 سالگی هستند، اتفاق افتاده و گاهی تا 8 سالگی شایع است. حدود 25 درصد از کودکان دچار عفونت های تکراری گوش می شوند.

احتمال ابتلا به این عفونت در افراد بزرگسال نیز وجود دارد، ولی میزان ابتلا آنها در مقایسه با کودکان، کمتر است.

فاکتورهای خطر عفونت های گوش عبارتند از:

• سن: نوزادان و کودکان بین 2 ماه تا 3 سال، در معرض خطر ترین گروه، محسوب می شوند.
• سابقه خانوادگی : عفونت گوش می تواند موروثی بوده و در میان نسل های خانوادگی انتقال یابد.
• سرماخوردگی : سرماخوردگی اغلب احتمال ابتلا به عفونت را تشدید می کند.
• آلرژی : آلرژی ها باعث التهاب ( تورم ) مجاری بینی و بخش فوقانی مجاری تنفسی شده و گاهی باعث بزرگ شدن آدنوئیدها می شوند. آدنوئیدهای بزرگ شده می توانند لوله ایستوکیک را مسدود کرده و از ترشح مایعات گوش جلوگیری به عمل آورد. این امر به تشکیل مایع در گوش میانی منجر شده، فشار و درد و احتمالاً عفونت را افزایش می دهد.
• بیماری های مزمن : افراد دارای بیماری های مزمن، در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت هستند. این مطلب در افراد دارای نقص سیستم ایمنی و افراد مبتلا به بیماری تنفسی مزمن، از قبیل فیبروز کیستیک و آسم، شدید تر است.

چه زمان باید برای عفونت گوش به پزشک مراجعه کنیم؟

• در صورت دچار شدن به گرفتگی گردن
• احساس خواب آلودگی و تنبلی و حالت مریضی در کودک و گریه مستمر
• امتناع از راه رفتن پیوسته و ضعیف عمل کردن در فعالیت های فیزیکی
• احساس درد شدید در گوش
• داشتن تب 40 درجه سانتی گراد
• خروج ترشحات خون آلود یا چرک مانند از گوش
• مشاهده علائم ضعف در صورت

همچنین در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر، مراجعه به پزشک الزامی خواهد بود:

• تداوم تب بالا یا بازگشت آن 48 ساعت بعد از شروع مصرف آنتی بیوتیک
• احساس درد در گوش که سه روز بعد از مصرف آنتی بیوتیک، بهبود پیدا نکند.
• شدید شدن درد در گوش